وقتی هفت سالم بود اولین بار با عمو و پدرم  خدمت درویش رضا رفتیم .درویش چهره مهربان و نورانی داشت و  وقتی وارد شدیم با من مثل یک مرد بزرگ سلام و احوالپرسی کرد

این برای من خیلی خاص بود چون بزرگترها با بچه های هم سن وسال من یا  سلام و احوالپرسی نمیکردن یا لحن بچه گانه به خودشون میگرفتن و این شکل احترام  گذاشتن  خیلی برام جالب بود 

بعد از سلام و احوال پرسی آقا رضا ما را به داخل دعوت کرد. یک جایی پر از کتاب و تابلو هایی از اشعارخود درویش رضا.

روایت شده است در حدود ٧٠٠ سال پیش، در اصفهان مسجدی بزرگ میساختند. اما چند روز قبل از افتتاح مسجد، کارگرها و معماران جمع شده بودند و آخرین خرده کاری ها را انجام میدادند.

پیرزنی از آنجا رد میشد
وقتی مسجد را دید به یکی از کارگران گفت: فکر کنم یکی از مناره ها کمی کجه! کارگرها خندیدند. اما معمار که این حرف را شنید، سریع گفت: چوب بیاورید! کارگر بیاورید! چو